ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Περαστικά Γιωργάκη!
Αλλά τα εκνευριστικά που έγιναν, ακούστηκαν και γράφτηκαν αυτές τις μέρες δείχνουν μερικά πράγματα: Στον καπιταλισμό ακόμα και οι πλούσιοι (ή οι φίλοι τους) κινδυνεύουν από την πολιτική τους (η πολιτική για τους δρόμους πχ). Αλλά έχουν πιο πολλές ευκαιρίες και μέσα να γλυτώσουν (μέσα σε λίγη ώρα ο Γ.Α.(!) Παπανδρέου είχε 3 ιατρικές ομάδες να τον προσέχουν και έκανε εξετάσεις που οι απλοί θνητοί (ο απλός κοσμάκης που πρέπει να δουλεύει τουλάχιστον το 8ωρό του για να επιζήσει απλά) θα χρειάζονταν τουλάχιστον 8 ώρες (και ένα τεράστιο μέσο ή ένα χοντρό φάκελο) για να κάνουν λιγώτερο από τις μισές εξετάσεις. Και φυσικά δεν λέμε για τις επεμβάσεις. ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Ο (Γ.Α.) ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΗΔΗΞΕ (στη σειρά) ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ.
Κατά τα άλλα, αφού ακόμα και η αρνητική διαφήμιση είναι καλή, το ατύχημα αυτό είναι καλό για την υπόθεση του ποδηλάτου (θα ανοίξουν ποδηλατοδρόμους στα ΒΠ!).
Όμως από την άλλη να θυμηθούμε και τι έκανε και αυτός ο ηγέτης του Σοσιαλισμού (και ο πατέρας του) για την υπόθεση της ΑΛΛΑΓΗΣ της κοινωνίας. Σε τελική ανάλυση θα μπορούσε να τα κάνει και εδώ ΣΚΑΤΑ (και να μας αφήσει στα χέρια του Καρα μαλ και των αυτοκινητοβιομηχάνων).

ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΚΑΙ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ

Ήταν η μεγαλύτερη ποδηλατοπορεία μας. Και είμαστε ήδη πολύ καλά οργανωμένοι και έτοιμοι. Όμως το ποδηλατικό κίνημα δεν έχει συζητήσει μεταξύ του. Κι έτσι έχουμε από δεξιούς οικολόγους μέχρι αναρχικούς αντίπαλους της τεχνολογίας στις διαδηλώσεις. Πράγμα καλό μεν για το πετάλι αλλά χαώδες για την αποτελεσματικότητα (αυτό μπορεί να φανεί από τη δυσκολία στα συνθήματα).
40 χρόνια μετά το Μάη του 68 που ξαναγέννησε την επαναστατική αριστερά και δημιούργησε όλα τα σύγχρονα κινήματα, συζητάμε στην ΑΣΟΕΕ για όλα αυτά. ΕΛΑΤΕ!

FUCK YOU MUBARACK! ΚΑΤΩ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ!

Υπάρχουν αγαπητοί δικτάτορες? Υπάρχουν δικτατορικές δημοκρατίες? Υπάρχουν χώρες όπου η αστυνομία (ή οι παρακρατικοί) είναι τόσο μάγκες που βιάζουν διαδηλώτριες στο δρόμο? Όπου διαμαρτυρόμενοι στον ΟΗΕ πρόσφυγες δολοφονούνται κατά δεκάδες την Πρωτοχρονιά (για να μην ασχοληθεί κανεις...)? Όταν στασίασαν στην Αίγυπτο (αυτή είναι η αγαπητή δημοκρατική δικτατορία...) οι μονάδες καταστολής, ο στρατός χρειάστηκε να επέμβει: απλά βομβάρδισε τα στρατόπεδα!

Αυτή την περίοδο η Αίγυπτος ξυπνάει. Οι μισθοί έγιναν "πείνας" στην κυριολεξία καθώς οι αυξήσεις σε είδη βασικής ανάγκης ξεπερνούν το 50%. Η εργατική τάξη της μεγαλύτερης αραβικής χώρας με κινητοποιήσεις της όλο τον τελευταίο χρόνο δείχνει το δρόμο: Ιντιφάντα!
Και αυτό που θάβουν τα ελληνικά μέσα "ενημέρωσης" είναι ότι από μαζικές απεργίες για το "ψωμάκι" (οι αυξήσεις στην τιμή του είναι τεράστιες και η δικτάτορες τα ρίχνουν στη μαύρη αγορά!) η εργατική τάξη προχωρά πολύ γρήγορα και στα πολιτικά αιτήματα: Κάτω η δικτατορία!
Η πολιτική των καπιταλιστών είναι παγκόσμια ίδια: μεγάλα κέρδη για τους ίδιους, ψίχουλα (κυριολεκτικά) για τους εργάτες. Πώς έγινε αυτό σε ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά κλωστοϋφαντουργικά συγκροτήματα στη Mahalla της Αιγύπτου: Τα αφεντικά είχαν υποσχεθεί να μοιράσουν πριμ με βάση τα κέρδη. Όταν όμως ήρθε η ώρα του πριμ τα κέρδη ήταν πολύ μικρά, σε αντίθεση με αυτά που ανακοινώνονται στους μετόχους και τους επενδυτές! Μπίνγκο! Και ξεκίνησαν οι απεργίες, αφού συνέπεσε αυτό και με το κύμα ακρίβειας.
Τώρα όλα αυτά δε μου θυμίζουν ακριβώς τη δικιά μας μπανανία, όπου όλα γίνονται νόμιμα (επιδοτήσεις και προσλήψεις μέσω Ζαχό, επενδύσεις με τις συντάξεις μας, ασφαληστρικός νόμος) αλλά μόνο την δημοκρατική μας κυβέρνηση (τα "δικά μας" παιδιά, αφού γευτούν τον κάθε Σαδομαζό-πουλο, διορίζονται ή επιδοτούνται, τα άλλα ας πρόσεχαν, η ζωή είναι δύσκολη, πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί, να αρπάζουμε τις ευκαιρίες κλπ).
Φυσικά και των δύο κυβερνήσεων ο στόχος είναι ο ίδιος: Να ξεζουμίσουν εμάς μισθολογικά, να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα διαλύοντας ό,τι κρατικό δουλεύει και να μας αφήσουν να δουλεύουμε ώσπου να (μην) πάρουμε σύνταξη...
Όπως πάντα το ηθικό δίδαγμα είναι ότι υπάρχει η δική τους διαστρεβλωμένη οπτική και η δική μας!

ΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΩΡΑ!

Να τελειώσει επιτέλους η εποχή των παγετώνων, να φύγουν οι δεινόσαυροι, να λιώσουν τα χιόνια (από κάτω είναι η παραλία) και να κυριαρχήσουν οι άνθρωποι στη γη (ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΕΝΝΟΙΑ)!

Στο μετρό να μπαίνουμε με ποδήλατα και να διασχίζουμε άνετα όλο το λεκανοπέδιο αφού θα έχουν υλοποιηθεί οι ΟΔΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ που σχεδιάσαμε.

ANOTHER ONE BIKES (IN) THE DUST

Πάει και το ωραίο μου Bismark. Κάποιος επιτήδειος το τσίμπησε. Ελπίζω να μην ήταν λιγούρι για να το σκοτώσει για την πρέζα αλλά κάποιος ρέκτης, όπως ο ιδιοκτήτης του ποδηλατου της φωτογραφίας που το έχει υγιεινά προστατέψει (αλουμινόχαρτο Sanitas!)

(Αν τον βρω όμως θα γευτεί την φοβερή οργή μου!#*@)

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΝΤΕΛΩΣ?

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ...

"Πρόταση: Οι θετικές εξωτερικότητες ανεβάζουν το κόστος της παραγωγής και μειώνουν την ζητούμενη και παραγόμενη ποσότητα, ενώ οι αρνητικές εξωτερικότητες χαμηλώνουν το κόστος της παραγωγής και μεγαλώνουν την ζητούμενη και παραγόμενη ποσότητα. Ας δούμε το αληθές της με αναφορά σε κλασσικό παράδειγμα.

Αναφέρεται ως παράδειγμα του Νομπελίστα καθηγητή James Meade και έχει ως εξής. Ένας μελισσοκόμος και ένας καλλιεργητής μήλων έχουν τους αγρούς τους δίπλα-δίπλα. Έτσι, την άνοιξη που ανθίζουν οι μηλιές, οι μέλισσες περνούν το φράκτη που χωρίζει τα δύο αγροκτήματα και παίρνουν τη γύρη που χρειάζονται για να συνθέσουν το μέλι τους. Κανονικά λοιπόν ο μηλοπαραγωγός θα έπρεπε να μπορεί να εισπράξει από τον μελισσοκόμο την αξία της γύρης. Αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Ως εκ τούτου, το οικονομικό αποτέλεσμα είναι ότι το κόστος παραγωγής των μήλων είναι μεγαλύτερο κατά την αξία της γύρης. Αυτό τελικά σημαίνει ότι τα μήλα θα βγουν στην αγορά σε μεγαλύτερη τιμή, οπότε θα ζητηθούν και θα παραχθούν σε μικρότερες ποσότητες από τις κοινωνικά άριστες. Συνεπώς είμαστε βέβαιοι ότι το πρώτο μέρος της πρότασης ισχύει...."

(Αν φυσήξει και φύγει η γύρη την αξία θα πρέπει να πληρώσει ο "στρατηγός άνεμος" του αείμ... αρχηγού των ζαρντινιέρων Πολύδωρα)

"Eίχα την τιμή να έχω καθηγητή μου το κ. Μπήτρο στα μέσα της δεκαετίας του 80. Μέλος της ΚΝΕ και της ΠΣΚ εκείνη την περίοδο δεν εκτιμούσα τις απόψεις του νεοφιλελεύθερου καθηγητή. Χρειάστηκε αρκετό διάβασμα εκ μέρους μου, έντονος εσωτερικός προβληματισμός μέχρι να συνειδητοποιήσω ως μεταπτυχιακός φοιτητής πια στο LSE το πόσο δίκιο είχε αυτός ο άνθρωπος. Με πολύ μεγάλη χαρά βλέπω σήμερα τον κ. Μπήτρο αρθρογράφο σε ένα νεανικό δυναμικό site ιδεών, όπως είναι το e-rooster και είμαι βέβαιος, ότι θα βοηθήσει με τις γνώσεις και την εμπειρία του τόσο το site και τους αξιόλογους συντελεστές του, όσο και τη διάδοση των φιλελεύθερων ιδεών γενικότερα. Επί του προκειμένου συμφωνώ με το συγγραφέα."

(Άβυσος η ψυχή του ανθρώπου. Το '80 είχε την πλειοψηφία η ΚΝΕΕΕ στην ΑΣΟΕΕ και διάλεξε τους ισχυρούς και δεν εκτιμούσε -πολιτικά βέβαια- τον καθηγητή. Όταν τα ξεπούλησαν όλα για τα κεφτεδάκια της Μαρίκας ενδυναμώθηκε η ιδέα της αγοράς μέσα του και όταν ο Μητσοτάκης χάρισε τα λεωφορεία στα όρνια της αγοράς και ένιωσε ποιά ήταν η πλειοψηφία έγινε οπαδός της!-ψάξτε τι σημαίνει το βρώμικο 89. Πόσο στόκος μπορεί να είναι κάποιοι?)

Οι λαμπροί αυτοί εγκέφαλοι νομίζουν ότι ένα μήλο χρειάζεται παραπάνω από έναν κόκο γύρης για να δημιουργηθεί και αν είχε παραπάνω θα άξιζε και παραπάνω. Οι άσχετοι δεν ξέρουν ότι «Εάν οι μέλισσες εξαφανίζονταν από το πρόσωπο της Γης, οι άνθρωποι θα είχαν μόνο 4 χρόνια ζωής. Χωρίς μέλισσες δεν υπάρχει επικονίαση, δεν υπάρχουν φυτά, δεν υπάρχουν ζώα, δεν υπάρχει άνθρωπος» Albert Einstein (είπε τα παραπάνω για την ηλιθιότητα, χωρίς να τους γνωρίζει!)

Εδώ να θυμίσω την αξία της θεωρίας του Μαρξ για την αξία: Η αξία ενός εμπορεύματος καθορίζεται από το κοινωνικά αναγκαίο ποσό της εργασίας που είναι ενσωματωμένη (verkörpert) στην παραγωγή του, επομένως και στην αναπαραγωγή του. (Επομένως και η αξία της εργατικής δύναμης του μέσου ανθρώπου για το διάστημα μιας ημέρας, ενός μήνα ή ενός χρόνου καθορίζεται από το ποσό της εργασίας που είναι ενσωματωμένη στην ποσότητα των μέσων συντήρησης που είναι αναγκαία για τη διατήρηση αυτής της εργατικής δύναμης, μια μέρα, ένα μήνα ή ένα χρόνο). Ό,τι περισσεύει είναι η υπεραξία που με τη μορφή κέρδους εξασφαλίζεται συλλογικά για τους εκμεταλλευτές και καρπώνεται ο καθένας τους με βάση την "παραγωγικότητά του" ή την ισχύ των όπλων του για να μην ξεχνιόμαστε σε φανφάρες ελεύθερης αγοράς! (ελπίζω ο συνάδελφος ποδηλάτης να καρπωθεί ο ίδιος την φοβερή του παραγωγικότητα όπως και οι ποδηλάτες courier)

ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για το οικονομικό (!) συμφέρον του να κάνεις ποδήλατο, ακόμα και για την ιδεολογική του τύφλωση. Αν αφήσουμε απέξω όλη τη ψυχαναγκαστική (νεοφιλελεύθερη) επιχειρηματολογία (σε ψυχολογικούς όρους νομίζω λέγεται προβολή αυτό που επιχειρεί ο συνοδηγός μας (ποδηλατικά), να δείξει ότι όσοι δεν ποδηλατούν έχουν παράλογες εμμονές/φοβίες), δεν αναφέρεται νομίζω στα πραγματικά επιχειρήματα του φέροντος την "κοινή λογική" "κοσμάκη":

Το ποδήλατο δεν είναι τόσο πρακτικό όσο το αυτοκίνητο γιατί δεν κουβαλάει όσα και όσους το αυτοκίνητο, δεν ντύνεσαι όπως θέλεις όπως στο αυτοκίνητο, δεν κλειδώνουν οι πόρτες του (ισχύει για τις γυναίκες κυρίως αλλά είναι παγκόσμιο και ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ πρόβλημα και έχει σχέση με τις ανισότητες και τον αποκλεισμό που γεννάει αυτή η κοινωνία), δεν μπορείς να κλείσεις τα παράθυρα όταν έχεις μπροστά σου ένα ανέλεγκτο από το κράτος όχημα που ρυπαίνει (το κράτος υπηρέτη των πετρελαιο-και αυτοκινητοβιομηχάνων) ή όταν περνάει ο εαυτούλης με το 4Χ4 από τον πλημμυρισμένο δρόμο και σε λούζει πατόκορφα, δεν ασφαλίζει στο πορτμπαγκάζ τίποτα και είναι και μια μικρή περιουσία στο δρόμο που αν στην κλέψουν ΔΕΝ υπάρχει κράτος (όπως δεν υπάρχει και για να βοηθήσει σε πάρκιγκ ποδηλάτων) και.....δεν τελείωσα αλλά βαρέθηκα (και είμαι και ποδηλάτης).

Ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας αλλά έχουμε ευθύνη για τις επιλογές μας. Όμως σε αυτές τις επιλογές, άμεσα ή έμμεσα, από αδράνεια ή με βούληση, τυχαία ή όχι, κάποιοι κάθε φορά έχουν ρόλο καθοδήγησης (όπως θέλετε πείτε το). Και επειδή το κυρίαρχο σύστημα προωθεί συνήθως τις κυρίαρχες τελικά ιδέες και επειδή αυτό το κυρίαρχο σύστημα είναι η ταξική κοινωνία (όπου το κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη των τάξεων που χαρακτηρίζονται από τη σχέση τους με την οικονομία και άρα την παραγωγή) αν θέλουμε κάτι διαφορετικό να κυριαρχήσει πρέπει να δουλέψουμε για να συνειδητοποιήσει ο καθένας (μας-οι απλοί εργαζόμενοι-φοιτητές κλπ και όχι ο κάθε καπιτάλας Λάτσης ή Εμφιετζόγλου) τι μας συμφέρει να αλλάξουμε σε όλη την κοινωνία. ΤΟ ΕΚΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ της αλλαγής του συστήματος του κέρδους είναι μικρότερο από το καθημερινό κόστος των νεκρών σε πολέμους και των απωλειών στην καθημερινή μας ζωή - ψυχολογικών αλλά και σωματικών - και το κόστος ΤΟΥ ΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΕΙΣ στον καπιταλισμό πολλαπλασιάζεται από τις επιλογές ηλίθιων που εκμεταλλεύονται χούντες (της Χιλής όπως η σχολή του Μίλτον Φρίντμαν) και πολέμους (όπως ο υπέρμαχος της GATT Μπους) για τα γνωστά συμφέροντα (δυστυχώς όχι των ποδηλατοβιομηχανιών)!

(ουφ, σαν ορθοπεταλιά ήταν αυτό)
(στη φωτογραφία η ακροβατική ομάδα των μπάτσων του Μεξικού!)