ΠΕΡΙ ΤΙΜΩΡΙΑΣ και ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΥ

Πάντα υπάρχει ένα ζήτημα σε κάθε κοινωνία, παρέα ή οικογένεια πώς θα γίνουν σεβαστοί οι όποιοι κανόνες. Μετά τον Διαφωτισμό υπάρχει μια γενική συμφωνία ότι είναι πολύ βασικό η τιμωρία για την παραβίαση των κανόνων να αντιστοιχεί στη σοβαρότητα του παραπτώματος και να επιδιώκει τη συμμόρφωση με αποδοχή των κανόνων αυτών. Είναι προφανές ότι οι συντηρητικοί κάθε είδους και εποχής δίνουν πολύ μεγαλύτερη σημασία στην τιμωρία, με ακραίο παράδειγμα τους υποστηρικτές της θανατικής ποινής (είναι σωστοί βέβαια ότι μειώνει απόλυτα την υποτροπή στο 0% - και αυτό ίσως την κάνει και το καλύτερο μέσο τιμωρίας : 100% αποτελεσματικό στην αποτροπή επιστροφής στο "έγκλημα").
Αυτό με αφορμή τη σωφρονιστική πολιτική της Ελλάδας που συνεχίζει στα βήματα των Ανθρωποφυλάκων (διαβάστε Κοροβέση για τη χούντα) να βασανίζει κρατούμενους στις φυλακές μακριά από τα βλέματά μας (των έξω-ακόμα). Η εξέγερση στις ελληνικές φυλακές Ύψιστης Ασφάλειας ξεκίνησε μετά από ξυλοδαρμό ΠΡΟφυλακισμένου!
Η σημερινή κυβέρνηση βέβαια είναι της λογικής της αυστηρότερης τιμωρίας (βλέπε νέα πρόστιμα ΚΟΚ, αντιμετώπιση φοιτητών). Να δούμε, θα στείλει τα λαμόγια της στο Μαλανδρίνο?
Η (ποδηλατική) σύνδεση του τίτλου είναι ενδεικτική μιας πιο "πολιτικής" αλλά και σωφρονιστικής άποψης (ψυχολογικά μάλλον είναι πολύ δελεαστική για να ξεδώσει κάποιος αλλά πολιτικά πάσχει λίγο (το συζητάμε)).