ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για το οικονομικό (!) συμφέρον του να κάνεις ποδήλατο, ακόμα και για την ιδεολογική του τύφλωση. Αν αφήσουμε απέξω όλη τη ψυχαναγκαστική (νεοφιλελεύθερη) επιχειρηματολογία (σε ψυχολογικούς όρους νομίζω λέγεται προβολή αυτό που επιχειρεί ο συνοδηγός μας (ποδηλατικά), να δείξει ότι όσοι δεν ποδηλατούν έχουν παράλογες εμμονές/φοβίες), δεν αναφέρεται νομίζω στα πραγματικά επιχειρήματα του φέροντος την "κοινή λογική" "κοσμάκη":

Το ποδήλατο δεν είναι τόσο πρακτικό όσο το αυτοκίνητο γιατί δεν κουβαλάει όσα και όσους το αυτοκίνητο, δεν ντύνεσαι όπως θέλεις όπως στο αυτοκίνητο, δεν κλειδώνουν οι πόρτες του (ισχύει για τις γυναίκες κυρίως αλλά είναι παγκόσμιο και ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ πρόβλημα και έχει σχέση με τις ανισότητες και τον αποκλεισμό που γεννάει αυτή η κοινωνία), δεν μπορείς να κλείσεις τα παράθυρα όταν έχεις μπροστά σου ένα ανέλεγκτο από το κράτος όχημα που ρυπαίνει (το κράτος υπηρέτη των πετρελαιο-και αυτοκινητοβιομηχάνων) ή όταν περνάει ο εαυτούλης με το 4Χ4 από τον πλημμυρισμένο δρόμο και σε λούζει πατόκορφα, δεν ασφαλίζει στο πορτμπαγκάζ τίποτα και είναι και μια μικρή περιουσία στο δρόμο που αν στην κλέψουν ΔΕΝ υπάρχει κράτος (όπως δεν υπάρχει και για να βοηθήσει σε πάρκιγκ ποδηλάτων) και.....δεν τελείωσα αλλά βαρέθηκα (και είμαι και ποδηλάτης).

Ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας αλλά έχουμε ευθύνη για τις επιλογές μας. Όμως σε αυτές τις επιλογές, άμεσα ή έμμεσα, από αδράνεια ή με βούληση, τυχαία ή όχι, κάποιοι κάθε φορά έχουν ρόλο καθοδήγησης (όπως θέλετε πείτε το). Και επειδή το κυρίαρχο σύστημα προωθεί συνήθως τις κυρίαρχες τελικά ιδέες και επειδή αυτό το κυρίαρχο σύστημα είναι η ταξική κοινωνία (όπου το κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη των τάξεων που χαρακτηρίζονται από τη σχέση τους με την οικονομία και άρα την παραγωγή) αν θέλουμε κάτι διαφορετικό να κυριαρχήσει πρέπει να δουλέψουμε για να συνειδητοποιήσει ο καθένας (μας-οι απλοί εργαζόμενοι-φοιτητές κλπ και όχι ο κάθε καπιτάλας Λάτσης ή Εμφιετζόγλου) τι μας συμφέρει να αλλάξουμε σε όλη την κοινωνία. ΤΟ ΕΚΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ της αλλαγής του συστήματος του κέρδους είναι μικρότερο από το καθημερινό κόστος των νεκρών σε πολέμους και των απωλειών στην καθημερινή μας ζωή - ψυχολογικών αλλά και σωματικών - και το κόστος ΤΟΥ ΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΕΙΣ στον καπιταλισμό πολλαπλασιάζεται από τις επιλογές ηλίθιων που εκμεταλλεύονται χούντες (της Χιλής όπως η σχολή του Μίλτον Φρίντμαν) και πολέμους (όπως ο υπέρμαχος της GATT Μπους) για τα γνωστά συμφέροντα (δυστυχώς όχι των ποδηλατοβιομηχανιών)!

(ουφ, σαν ορθοπεταλιά ήταν αυτό)
(στη φωτογραφία η ακροβατική ομάδα των μπάτσων του Μεξικού!)