ΠΟΛΙΤΙΚΗ....

Είναι μεγάλος ο αριθμός των ενεργών πολιτών που απορεί (αδίκως) γιατί πάντα στις εξαγγελίες της κυβέρνησης εξαιρούνται η Παιδεία, η Υγεία και η Αστυνομία από το "πάγωμα" των προσλήψεων. Πολλοί πιστεύουν (κακώς) ότι θα καλυφθούν τα κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία. Οι εκπαιδευτικοί, με καθαρό κεφάλι, ξέρουν την τύχη των αναπληρωτών... Όλοι ελπίζουν (φεύ...) ότι στα νοσοκομεία θα δοθεί ειδικό βάρος για την κάλυψη των κενών (και το άνοιγμα σύμφωνα με τις ανακοινώσεις πολλών κλινών Εντατικής - εδώ θα γίνει το άλλο κόλπο: όταν σε λίγο (8 μήνες, για τόσο θα προσληφθούν..) ξανακλείσουν δε θα ανακοινωθεί τίποτα). Όσοι απορούν καταλαβαίνουν γιατί υπάρχει η προτεραιότητα ενίσχυσης, κατ' εξαίρεσιν, της αστυνομίας από τα γεγονότα: η αστυνομία είναι πανταχού παρούσα για να προκαλέσει επεισόδια με το να τρυπώνει στη διαδήλωση αλλά όχι για να τα σταματήσει, για να διευκολύνει τη ΓΣΕΕ να προσπεράσει όσους την προσπερνάνε αλλά όχι να σταματήσει επιθέσεις φασιστών, να εμποδίσει όποιον περνάει δίπλα από αστυνομικό τμήμα ή το Μαξίμου αλλά όχι τους κλέφτες στις γειτονιές ή το παρκάρισμα μπροστά στη Μεγάλη Βρετανία... Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσες αυταπάτες μπορεί να αντέξει κάποιος που δεν είναι ενεργός πολίτης, κάποιος που "υπηρετεί" (τον "ρεαλισμό") και ελπίζει, κάποιος που πότε πότε φωνάζει "Ως Εδώ" και μετά ψηφίζει, κάποιος που φτάνει συνέχεια "ως εδώ" και συνεχίζει, όπως "ξέρει πολύ καλά", να φωνάζει ενάντια στον "τελευταίο τροχό" της άμαξας, όπως του διδάσκουν "οι πρώτοι"-τροχοί (εφημερίδες και κανάλια που τα αρπάνε, αντιπρόεδροι που πουλάνε Κούρδους και μαγκιά (και την παίρνουν πίσω), φασίστες με λαϊκίστικη και ασυνεπή πολιτική).

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:

- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...

- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμέα...

Αφού ακούει διάφορα τέτοια ... τους λέει: - Μήν ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.

Μπαίνει στην μερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές. Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.

- Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε...

- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.

Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.

- Λοιπόν, Κωστάκη. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ...

Μένει κάγκελο ο γραμματέας.

- Μα κύριε υπουργέ, τί είναι αυτά που λέτε;

Και απαντά ο υπουργός:

- Κοίτα Κωστάκη. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε... Κατάλαβες;